
Мой муж — палітвязень, пасля падзей 2020 года нашая сям'я (я і дачка) засталіся без яго падтрымкі на 7 з паловай гадоў. Мы знаходзімся ў цяжкім становішчы і маем патрэбу ў дапамозе.
Мой муж — палітвязень, пасля падзей 2020 года нашая сям'я (я і дачка) засталіся без яго падтрымкі на 7 з паловай гадоў. Мы знаходзімся ў цяжкім становішчы і маем патрэбу ў дапамозе.
У 2020 годзе мая сям'я зрабіла свой выбар, а ўжо ў снежні 2020 года я была асуджаная па арт. 23.34, у 2021 годзе ў лістападзе была змешчана ў СІЗА па арт. 342.1. Праз 7 месяцаў арышту была асуджаная на 3 гады хатняй «хіміі». У кастрычніку 2022 года была затрыманая за рэпост з экстрэмісцкага канала, мне далі штраф і парушэнне, якіх агулам налічвалася тры.
Лекаванне і рэабілітацыя сына блогеркі Дануты Хлусні пасля таго як яго збіў бездарожнік на пешаходным пераходзе.
Мяне завуць Уладзімір Фурман. 1 снежня 2022 года мне далі тры гады «хіміі» па артыкуле 342 частка 1, пасля чаго мне давялося пакінуць Беларусь. Маёй жонцы і двум дзецям патрэбна дапамога ў пераездзе ў Польшчу для таго, каб нам зноў быць усім разам, як і раней.
Я быў асуджаны ў кастрычніку 2021 года за «здзек з дзяржаўных сімвалаў» і асуджаны на два гады абмежавання волі ў ВУАТ. Судзімасць пазбавіла мяне магчымасці прайсці да канца адпрацоўку і мне быў выстаўлены пазоў. Я з'яўляюся адзіным карміцелем у сям'і і дапамагаю маці, якая не працуе, а знаходзіцца на доглядзе за дзіцем з інваліднасцю, маёй сястрой.
Я вымушаны быў эміграваць з Беларусі, бо ў снежні пасьля адбываньня пакарання па «палітычных матывах» органы зноў пачалі «цікавіцца» мною. Цяпер ужо тыдзень знаходжуся ў Польшчы і маю патрэбу ў дапамозе на першы час, пакуль не ўладкуюся на працу.
Год таму на маіх вачах і вачах маіх дзяцей узброеныя людзі забралі майго мужа. Амаль год доўжыліся следчыя мерапрыемствы, ў выніку чаго быў абвешчаны вырак: 9 гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму з выплатай грашовай кампенсацыі матэрыяльнага ўрону ў памеры 2000 беларускіх рублёў (700 еўра). Я засталася адна з двума малалетнімі дзецьмі (1,5 год і 7 год) без мужа і яго матэрыяльнай падтрымкі.
Смелы чалавек, які выйшаў на адзіночны пікет супраць несправядлівасці ў краіне, быў асуджаны па артыкулах 368 і 370. На судзе яго пакаралі двума гадамі «хіміі». Цяпер ён мае патрэбу ў дапамозе на першы час пасля вызвалення, бо яму будзе неабходна аднавіць здароўе.
Дасведчаныя байцы Украіны працягваюць абараняць сваю краіну ад неймавернай ваеннай агрэсіі. Цяпер адзін з атрадаў мае вострую патрэбу ў дапамозе на набыццё экіпіроўкі.
Абаронцам Украіны з 79 фронту АДШБ вельмі неабходны дрон для выведкі і эфектыўнага знішчэння ворага. Больш за палову ўжо сабрана. Вельмі спадзяемся на вашую дапамогу і падтрымку.
Пасля вызвалення з турмы мне патрэбна падтрымка на рэабілітацыю пасля перажытага. Неабходна правесці медыцынскую аперацыю, а мая сям'я вымушаная пераехаць за мяжу праз бяспеку.
60 гадоў, у тым ліку калоніі, і штраф у памеры 2 100 базавых велічынь — такі прысуд быў абвешчаны падчас закрытага судовага паседжання па гучнай справе «Буслы ляцяць» былому вайсковаму, загадчыку гандлёвай залы, індывідуальнаму прадпрымальніку, тэхніку інстытута парашковай металургіі і спецыялісту высокага класа ў будаўнічай вобласці.
Сяргей Сацук, журналіст-расследавальнік, былы рэдактар парталу «Ежедневник», не толькі асуджаны на працяглы тэрмін зняволення, але і на выплату вялікага штрафу. Яго сям'я не мае магчымасці аплаціць гэты штраф і можа пазбавіцца практычна ўсёй маёмасці, уключаючы аўтамабіль, які неабходны сям'і, бо яна жыве за горадам.
Я быў асуджаны на два гады пазбаўлення волі паводле артыкулу. На дадзены момант уладкавацца на працу ў Беларусі не магу, бо паўсюль адмаўляюць у працаўладкаванні праз статус палітвязня. Для таго, каб з'ехаць у іншую краіну, таксама патрэбны сродкі на адкрыццё візы, падрыхтоўку дакументаў, пераезд, рэчы першай неабходнасці.
Я быў арыштаваны ў 2021 годзе за сваю грамадзянскую пазіцыю наконт сфальсіфікаваных выбараў і каментароў у сацыяльных сетках. У 2022 годзе быў асуджаны па арт. 369 на два гады абмежавання волі. Выплата пазову і аплата камунальных плацяжоў мяне і маю сям'ю загнаў у пазыкі, а ў маёй жонкі — інваліднасць 2 групы, яна з цяжкасцю перасоўваецца.
Мая гісторыя, як і ў многіх, пачалася 9 жніўня 2020 года з затрымання на пратэстах супраць несумленных выбараў, пасля чаго працягнуліся рэпрэсіі ў выглядзе прэвентыўных затрыманняў па надуманых пратаколах.
Знаходзячыся ў іншай краіне без ведання мовы і доўгага часу чакання прытулку — я не меў права працаваць. Пасля 5-ці месяцаў знаходжання ў турме, у мяне пачаліся сур'ёзныя праблемы са здароўем.
Больш за год таму ў мяне забралі мужа, а ў дзіцяці тату. Мой муж заўсёды быў за праўду і справядлівасць, а цяпер у нашай краіне за гэта саджаюць і даюць штрафы, памеры якіх уражваюць.
Я знаходжуся ў Польшчы на працягу двух гадоў, вярнуцца на Радзіму немагчыма. Нягледзячы на свой узрост, я змагла адаптавацца да жыцця ў новай краіне: часткова асвоіла польскую мову, сацыялізавалася, а таксама знайшла працу, якая дазваляла жыць.
Зміцер Лукомскі ў 2020 годзе прымаў актыўны ўдзел у перадвыбарнай кампаніі Святланы Ціханоўскай, быў актыўным удзельнікам акцый пратэстаў, неаднаразова падвяргаўся рэпрэсіям, пасля чаго быў вымушаны пакінуць Беларусь.
Дапамога патрэбная для сплаты запазычанасці за камунальныя паслуг, якія ўтварыліся на многія гады ў доме, дзе я была прапісаная, але не пражывала, бо мая маці была пазбаўлена бацькоўскіх правоў, пакуль я знаходзілася ў СІЗА. Па выніках суда — запазычанасць была падзелена паміж усімі чальцамі сям'і. Гэта закранула і мяне.
Вячаслаў Сліжыкаў памёр ад сардэчнай недастатковасці ў Латвіі, куды вымушаны быў з'ехаць пасля ранення святлошумавой гранатай падчас пратэстаў 10 жніўня 2020 г. У яго засталося трое дзяцей.
Першы час пасля зняволення — гэта, як аказалася, не толькі радасць, сустрэчы і аднаўленне сям'і, але яшчэ і стомленасць, змучанасць, стан прастрацыі і дэзарыентацыі. На волі да цябе прыходзіць поўнае ўсведамленне таго, што адбылося, ды і фізічнае здароўе не надта. Трэба аднаўляцца практычна ва ўсім.
Мяне завуць Настасся і ў верасні 2022 года была затрыманая амаль уся мая сям'я. Затрыманне праходзіла са стральбой, у выніку якой пацярпеў мой сабака. Сябры маёй сям'і да гэтага часу знаходзяцца ў зняволенні, а мне ўдалося экстрана пакінуць тэрыторыю Беларусі, дзе цяпер спрабую пабудаваць жыццё нанова.
Двое маіх дзяцей былі скараныя на пазбаўленне волі праз іх грамадзянскуюпазіцыі. Цяпер мне неабходна выходзіць на працу пасля дэкрэта і 50% заробку будзе сыходзіць на аплату штрафаў. Акрамя сыноў, у мяне таксама растуць тры непаўналетнія дачкі.
Майго мужа затрымалі ў красавіку 2022 года за каментары ў тэлеграме. Следства цягнулася 6 месяцаў і ў кастрычніку яго судзілі па шасці артыкулах. Рашэнне суда — 9 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму і выплата кампенсацыі маральнай шкоды ў памеры 2000 руб.