Я — малады хлопец, які ўпершыню ў жыцці апынуўся ў такой складанай сітуацыі. Нядаўна мяне асудзілі на тры гады «хіміі» за ўдзел у пратэсных акцыях 2020 года. Я ўцёк ад пакарання і застаўся зусім адзін у новай краіне, без ведання мовы і сродкаў на існаванне.
Мяне завуць Яна і мне 26 гадоў. Ад жніўня 2020 года я актыўна брала ўдзел у мірных акцыях, на адной з якіх была затрыманая і арыштаваная на 10 сутак. Праз год да мяне дадому ўварваліся супрацоўнікі ГУБАЗіКу і зноў затрымалі мяне на 10 сутак, пасля чаго — асудзілі па артыкуле 342 ч.1 на 3 гады «хіміі» з накіраваннем у ВУАТ.
Юрый Палюховіч быў двойч затрыманы і асуджаны першапачаткова на тры гады хатняй «хіміі», а потым — на тры гады «хіміі» з накіраваннем у ВУАТ за абразу міліцыянта ў 2020 годзе. Нядаўна на Юрыя завялі яшчэ адну крымінальную справу. Для таго, каб аплаціць паслугі адваката, Юры мае патрэбу ў вашай падтрымцы.
Мяне завуць Касцевіч Руслан, мне 19 год. З'яўляючыся беларускім жаўнерам, я сышоў з украінскай мяжы для таго, каб пазбегнуць удзелу ў ваенным канфлікце, за што на мяне ўзбудзілі крымінальную справу па артыкуле аб дэзерцірстве.
У 2020 годзе, разам з беларускім народам, я актыўна выказвала сваю грамадзянскую пазіцыю, за што была затрыманая тройчы і асуджаная на выплату штрафаў. У 2021 годзе мяне асудзілі па крымінальнай справе, я адбыла свой тэрмін у турме, аднак пасля вызвалення маю сям'ю не пакінулі ў спакоі.
Наш шаснаццацігадовы сын Мікіта Залатароў прайшоў усе колы пекла пасля выбараў 2020 года. Катаванні і здзекі працягваюцца дагэтуль, і нядаўна сына ізноў асудзілі. Мы, ягоныя бацькі, знаходзімся ў гаротным становішчы і практычна не можам яму дапамагаць.
Мяне завуць Дыяна і ў 2020 годзе, разам з усёй сям'ёй, мы ўключыліся ў палітычнае жыццё, а з 10 жніўня ўдзельнічалі ва ўсіх пратэсных акцыях. Сёлета мы былі вымушаныя ўцякаць ад рэпрэсій, але так здарылася, што выехаць у Грузію ўдалося толькі мне. Пакуль вырашалася пытанне атрымання гуманітарнай візы ў Польшчу, невялікі запас сродкаў вычарпаўся.
Мяне завуць Аксана Каспяровіч і я з'яўляюся былой палітзняволенай. Пасля майго вызвалення стала немагчыма ўладкавацца на працу, бо мяне ўнеслі ў «спіс тэрарыстаў» КДБ РБ, у выніку чаго блакуюцца любыя рахункі ў любым банку, ў тым ліку і заробкавая карта.
Як і многія беларусы, у 2020 годзе мы з мужам бралі актыўны ўдзел у пратэсным руху. За ўдзел у двух маршах, мужу прысудзілі 1,5 гады калоніі і пазбавілі бізнэсу, а мне прад'явілі два гады «хатняй хіміі» і звольнілі з працы. У нашай сям'і двое дзяцей, якія маюць патрэбу ў падтрымцы.
Наш шаснаццацігадовы сын Мікіта Залатароў прайшоў усе колы пекла пасля выбараў 2020 года. Катаванні і здзекі працягваюцца дагэтуль, і нядаўна сына ізноў асудзілі. Мы, ягоныя бацькі, знаходзімся ў гаротным становішчы і практычна не можам яму дапамагаць.
Мяне завуць Віталь і з 16 лютага 2022 года маё жыццё і жыццё маёй сям'і ператварылася ў пекла. За гэты час я прайшоў праз Акрэсціна, Жодзіна, СІЗА на Валадарскага, а нядаўна адбыўся суд па арт. 369, на якім я атрымаў прысуд, штраф і пазоў.
Я — малады хлопец, які ўпершыню ў жыцці апынуўся ў такой складанай сітуацыі. Нядаўна мяне асудзілі на тры гады «хіміі» за ўдзел у пратэсных акцыях 2020 года. Я ўцёк ад пакарання і застаўся зусім адзін у новай краіне, без ведання мовы і сродкаў на існаванне.
Мой брат быў у групе па вызваленні вострава Змяіны, а цяпер ён мужна змагаецца ў шэрагах ДПСУ (Дзяржаўная памежная служба Украіны), абараняючы Украіну ад пуцінскай агрэсіі. Для выканання ваенных заданняў, брат мае патрэбу ў набыцці спецыяльных актыўных навушнікаў.
Мяне завуць Яна, мне 30 гадоў, у мяне трое маленькіх дзяцей: Аня, Пётр і Афіна. Майго мужа затрымалі і асудзілі на адзін год калоніі за каментар у тэлеграм-чаце. З усімі цяжкасцямі я засталася адна: арэнднае жыллё, іпатэка на жыллё, якое будуецца, судовыя выдаткі.
Рэжым прапануе ўзяць спецыяльныя крэдыты з ільготнымі працэнтамі, каб сабраць дзяцей да школы, купіць ім вопратку, але з умовамі «купляйце беларускае». Такая рэальная падтрымка дзяцей рэжымам.
У Беларусі больш за 1000 людзей трапілі ў турмы, бо не захацелі закрыць вочы на страшныя ўчынкі ўладаў. Дапамога патрэбна не толькі ім, але і іх сем'ям.
BYSOL абвяшчае збор для экіпіроўкі атрадаў беларускіх добраахвотнікаў, якія ваююць разам з украінцамі супраць нашых агульных ворагаў — Пуціна і Лукашэнкі. Беларусы ў складзе батальёнаў тэрытарыяльнай абароны атрымалі зброю і боепрыпасы, але ёсць сур'ёзны недахоп спецыяльнага рыштунку, абароны і тактычнай медыцыны.
З 2015 года па сённяшні дзень валанцёрская ініцыятыва «гумаршрут Беларусь-АТА» працягвала дапамагаць украінцам у зоне канфлікту. Медыкам-валанцёрам было пастаўлена чатыры адзінкі медтранспарту, агульная вага гуманітарнай дапамогі, пастаўленай на ўкраінскі Данбас за пяць гадоў, перавысіла 25 тон.
Сёння мільёны ўкраінцаў вымушана перасяліліся ўнутры краіны ці застаюцца ва ўкрыццях у месцах баявых дзеянняў, звяртаючыся па дапамогу ў арганізацыю «Валанцёрская сотня». Дапамога ўключае ў сябе забеспячэнне ежай, лекамі і сродкамі гігіены. Мы адкрываем збор сродкаў для закупкі самых папулярных пазіцый з заявак нашых адрасатаў.
Першы добраахвотніцкі мабільны шпіталь, вядомы па сваёй украінскай абрэвіятуры ПДМШ, — гэта каманда сотняў медыкаў-добраахвотнікаў з усяго свету, якая з 2014 года ратуе жыцці на фронце ў раёне баявых дзеянняў з расейскімі акупацыйнымі войскамі.
На 20 чэрвеня 2022 года
