«Вы – наша апошняя надзея, – піша беларуска ў сваім звароце на адкрыццё збору. – Мае бацькі не ў курсе маіх праблем, і гэта можа стаць для іх ударам – і псіхалагічна, і па іх здароўі».
За пратэсты асудзілі ўсю сям'ю Аляксандры*, яе дзеці выехалі за мяжу. Сама жанчына з прычыны ўзросту не можа пакінуць краіну і засталася зусім адна.
Беларус у эміграцыі без пашпарта, банкаўскага рахунку і стабільнага заробку апынуўся ў уразлівай сітуацыі і мае патрэбу ў падтрымцы дзеля атрымання законнага статусу ў ЕС.
66-гадоваму пенсіянеру з Мінска, удзельніку пратэстаў 2020 года пасля арышту, «хатняй хіміі» і эвакуацыі ў Польшчу патрэбна экстранная падтрымка. У мужчыны выявілі анкалогію, і ён мае патрэбу ў дарагіх кансультацыях дактароў, падтрымцы і лячэнні.
Валянціна і Анатоль* апынуліся ў пастцы эміграцыі. Ратуючыся ад палітычнага пераследу ў Беларусі, ім удалося выратаваць і дачку, а вось іх сын быў затрыманы і атрымаў вялікі тэрмін па палітычным артыкуле. У Польшчы праз узрост і стану здароўя яны апынуліся ў адчайным фінансавым становішчы і просяць ім дапамагчы.
Беларускі добраахвотнік і медык зараз пераходзіць у новае падраздзяленне і вымушаны нанава закупляць браню і рыштунак. Акрамя асабістай абароны, ён збірае сродкі на 10 палявых раскладанак для свайго ўзвода, каб байцы ўзімку не спалі на халодным бетоне.
Маці, якая збегла з Беларусі, з непаўналетнім дзіцем апынулася ў складаным матэрыяльным становішчы. Яна мае патрэбу ў прадаўжэнні арэнды кватэры і аплаце медыцынскіх паслуг і псіхолага.
Жанчына сутыкнулася з пераследам, але, нягледзячы на гэта, не можа з'ехаць з Беларусі. Ёй дапамагае жыць далей толькі псіхолаг, але грошай на спецыяліста часта не хапае – на невялікі заробак трэба ўтрымліваць і сябе, і дзіця.
Настаўнік замежных моў Андрэй Салапура з Брэста выйшаў на пратэсты ў 2020 годзе, быў арыштаваны ў 2024 і правёў паўтары гады ў калоніі, пасля чаго з'ехаў у Польшчу і зараз мае патрэбу ў падтрымцы сваёй сям'і на час афармлення віда на жыхарства і ўладкавання ў эміграцыі.