За маю актыўную пазіцыю пасля падзей, падчас якіх беларусы выказалі сваю нязгоду з вынікамі прэзідэнцкіх выбараў у 2020 годзе, мяне тройчы затрымлівалі: на восем содняў у жніўні 2020, потым на 15 – у 2021 і яшчэ на 15 – у 2022. Не зважаючы на ціск і здзекі з боку сілавікоў, я не спыніўся публічна выказваць свой пратэст, і ў выніку апынуўся ў СІЗА на знакамітай Валадарцы, дзе правёў чатыры месяцы. Мне «прысудзілі» тры гады «хатняй хіміі»* па арт. 342 Крымінальнага кодэксу (арганізацыя ці ўдзел у дзеяннях, што парушаюць грамадскі парадак). Але я не змог бы маўчаць і вымушаны быў пакінуць Беларусь, бо мая «хімія» хутка скончылася б у турме.
«Напэўна, у мяне проста абвостранае пачуццё справядлівасці, таму я ўдзельнічаў у пратэстах да апошняга і працягваю зараз», — кажу я кожнаму, хто пытаецца, чаму не спыніўся. Кожнае затрыманне не пужала, а наадварот — падштурхоўвала пратэставаць далей. Я не мог іначай. Збіраў подпісы, пісаў скаргі, ішоў на маршы.
Мая вера ў беларусаў трымалася да апошняга (выходзіў нават падчас рэферэндума ў 2022-м годзе), пакуль вакол мяне амаль не засталося людзей, не зламаных тэрорам. Потым я зачыніўся ў сабе і адчуваў сябе апошнім з магіканаў – так мяне і назваў губазікавец падчас затрымання. Пасля забойства Бандарэнкі, якое абудзіла ўва мне нянавісць ўпершыню ў жыцці, я захварэў на дэрматыт. Затым арышт, пагром у кватэры, рабаўніцтва, катаванні і чатыры месяцы на Валадарцы, дзе я ўбачыў столькі болю і несправядлівасці, што нянавісць стала паглынаць мяне.
Далей быў заплыў праз ледзяную раку, хоць ніколі ў жыцці не плаваў у вадаёмах. Гэта быў мой страх… І чарговы надлом. Але я дабраўся да Літвы. Затым месяц у лагеры, зіма без ацяплення, праца па 12-14 гадзін без абеду і выходных. Так я хаваўся ад думак, ад болю. Пазней памёр мой бацька. Я не змог развітацца з ім. Болю было столькі, што я тройчы трапіў у псіхіятрычную лякарню, дзе знаходжуся і зараз.
Хутка будзе 2 гады псіхатэрапіі і лекавання, і я адчуваю, што вяртаюся да жыцця. Я нават думаў, што мяне зламалі, але гэта не так. Кожны тыдзень я займаюся з псіхатэрапеўтам, наведваю псіхалагічную групу, пачаў вучыцца на журналісцкіх курсах, бо хачу паспрабаваць сябе ў прафесіі, ад якой калісьці адмовіўся, не жадаючы спазнаць пераслед. Вучу замежныя мовы, бо без гэтага інтэгравацца і адаптавацца мне немагчыма.
Я прашу дапамогі таму, што зараз мне цяжка працаваць і ўвогуле мець стасункі з людзьмі, але тэрапія дапамагае, і я хутка аднаўлю свой псіхалагічны стан. Мне патрэбна ваша падтрымка, каб зноў устаць на ногі і працягваць прыносіць карысць Беларусі. Таксама я даю сабе слова, што напішу кнігу пра тое, як барацьба з рэжымам ператварылася ў барацьбу з самім сабой. Упэўнены, яна дапаможа не толькі мне, але і іншым.
*«Хатняя хімія» – гэта від пакарання, калі асуджаны застаецца на волі, але з абмежаваннямі. У асуджанага ёсць графік як для працы, так і для асабістых спраў, у тым ліку паход у краму або выкід смецця. З праверкай міліцыянты могуць прыходзіць штодня і ў любы час.
Сума збора
€3000
€1380 – арэнда жылля на 3 месяцы
€1200 – харчаванне на 3 месяцы
€420 – побытавыя патрэбы і рэчы першай неабходнасці, аплата праезду