У жніўні і верасні 2020 года я браў удзел у мітынгах, пасля чаго 28 верасня быў прыцягнуты да адміністратыўнай адказнасці па арт. 23.34 і да выплаты штрафу. На сваёй асабістай старонцы ВКонтакте напісаў пост пад назвай «Зварот да Лукашэнкі», ў якім назваў яго злодзеем і забойцам, а працу карных сілавых структураў параўнаў з працай гестапа. Пасля гэтага пачаліся пераследы з боку Кобрынскага РАУС.
Я быў затрыманы ў Менску ў ноч з 4-га на 5-га лютага 2021 года. 5-га лютага мне паведамілі аб узбуджэнні крымінальнай справы па арт. 368 ч.1 КК РБ — абраза Лукашэнкі. Паведамілі, што мне ўручаюць позву аб накіраванні ў ЛПП, дзе я буду знаходзіцца да таго часу, пакуль у РАУС не прыйдзе пацвярджэнне з Расеі з офіса ВКонтакте, што старонка, на якой быў размешчаны пост, належыць менавіта мне.
7 лютага 2021 года мяне даставілі ў ЛПП-5. Ужо там паставілі на прафілактычны ўлік па катэгорыі: схільны да экстрэмісцкай і іншай дэструктыўнай дзейнасці. З таго моманту мяне прыціскалі як фізічна, так і псіхалагічна. 14 дзён я цалкам не здымаў з сябе верхняга адзення з прычыны моцнага холаду, мяне прымушалі галіцца штодня пад ледзяной вадой, у апошнія трое сутак каранціну зачынілі ў асобным цалкам неацяпляльным бетонным будынку, калі тэмпература ноччу на вуліцы дасягала да -17 ° -20. °, катавалі холадам.
Кармілі з нямытага бруднага посуду, прымушалі да працы з абавязковым выкананнем нормы, змяшчалі ў штрафны ізалятар. Па прыбыцці маёй жонкі і дачкі да мяне на спатканне, я перадаў жонцы скаргі. На выхадзе пры аглядзе ў маёй жонкі былі знойдзены дадзеныя скаргі, пасля чаго яе і маю дачку, якой на той момант было паўтара гадка, зачынілі ў прагулачны дворык, забралі ў жонкі мабільны тэлефон, каб яна не магла выклікаць адваката. Двойчы прыводзілі мяне да яе і заяўлялі, што будуць прымяняць да яе фізічную сілу, калі я не паўплываю на тое, каб яна аддала скаргі. Я адмовіўся выконваць іх патрабаванне, як і мая жонка, пасля чаго мяне закрылі ў ШІЗА на 22 сутак, а да яе была прыменена фізічная сіла. Начальнік ЛПП-5 Мароз Мікалай неаднаразова пагражаў, што пасадзіць маю жонку, а дзяцей перададуць органам апекі. Працягваліся пагрозы фізічнай расправай, калі я даведаўся і пачаў пісаць лісты аб тым, што вырабляная прадукцыя ў ЛПП-5, зробленая рукамі людзей, якія знаходзяцца на «лекаванні», з беларускага лесу паступала на тэрыторыю іншых краін у прыватныя фірмы. Падраблялася дакументацыя, прадукцыя вывозілася не праштампаваная. Гэта дазваляла фірмам іншых краін ставіць свае маркіроўкі на прадукцыі, перапрадаючы яе іншым краінам пад выглядам сваёй прадукцыі. Масава знішчалі і вывозілі дубы. Пачалі выходзіць першыя артыкулы аб змесце і адносінах да людзей, якіх утрымліваюць у ЛПП-5.
Я здолеў выпусціць гэта ў лістах, пасля чаго прыехаў да мяне чалавек і сказаў, што я займаюся не тым, чым трэба. Тады ж ён мне і сказаў, што са мной можа здарыцца ўсё, што заўгодна. Я адказаў, што калі са мной штосьці адбудзецца, тады ўсе мае лісты апублікуюць аўтаматычна. Пасля гэтага ўжо начальнік ЛПП-5 адкрыта сказаў, што змесціць мяне ў псіхіятрычную лякарню і тамака мне паставяць дыягназ, які патрэбен будзе яму.
Я не стаў звяртаць на гэта ўвагі. Тады ён патэлефанаваў сам у следчы камітэт г. Кобрына і сказаў ім тое ж самае. Следчы камітэт адрэагаваў. 13 жніўня 2021 г. я быў дастаўлены ў Кобрынскае РАУС, дзе мне ўручылі пастанову аб арышце. Падчас следства я знаходзіўся ў СІЗА-6 горада Баранавічы. Ужо па дарозе ў Баранавічы ў СІЗА-6 да мяне ў цягніку пасадзілі іншага палітычнага, які сказаў, што хворы на каранавірус. Такім чынам у вагоне нас трымалі з ім удваіх. Па прыбыцці ў СІЗА-6 праз тыдзень захварэў і я. Медыкаментаў не давалі, не давалі прылегчы, не давалі нават у камеры седзячы на лаўцы заплюшчваць вочы. Толькі прыходзіў мясцовы доктар і мераў тэмпературу.
У СІЗА-6 я двойчы патрапіў на «расцяжку», білі па галаве. Пасля ч.1 арт.368 мне замянілі на ч.2 арт.368, аргументуючы тым, што я абразіў і абвінаваціў Лукашэнку ў асабліва цяжкіх злачынствах. Такім чынам у верасні 2021 года я быў асуджаны на 1 год і 6 месяцаў пазбаўлення волі. Тэрмін адбыў цялкам. Пасля быў змешчаны ў ШІЗА, пасля чаго начальнік калоніі Бубіч прызначыў мне яшчэ 5 месяцаў ПКТ.
Дома працягвалі ціснуць на маю жонку, пагражалі, праводзілі штораз ператрусы, распачыналі адміністратыўныя справы. Падчас аднаго з такіх ператрусаў яны загадзя прывезлі з сабой прадстаўнікоў сацапекі, ў прысутнасці якіх паклалі сцяг БЧБ у дзіцячыя цацкі, а пасля паказальна дасталі яго адтуль, нібыта ён там і знаходзіўся. На жонку пачалі ўзбуджаць адміністратыўныя справы. Я ўтрымліваўся ў ПКТ. Ацяпленне ўвамкнулі толькі ў сярэдзіне кастрычніка, але трымалі на мінімуме і памяшканне не прагравалася. У камеры было настолькі вільготна і холадна, што ўся папера (лісты, канверты, кнігі, сшыткі) збірала вільгаць і рабілася цяжкай і хвалістай. Соль і цукар, збіраючы вільгаць з паветра, распускаліся. На ўсе скаргі ніхто не рэагаваў.
19 снежня, пасля вызвалення, я паехаў да інспектара ў РАУС на пастаноўку на ўлік. Там мне далі яшчэ два гады прафілактычнага ўліку і сказалі, што я буду хадзіць да іх альбо штотыдзень, альбо па іх выкліку ў любы дзень. Далей, ужо не адпускаючы, мяне здрадзілі першаму намесніку начальніка Касяку А.М. Той мне наўпрост сказаў: «…раней нам заміналі некаторыя законныя нюансы, але зараз я ўстараню цябе ўсімі незаконнымі спосабамі і мне нічога не будзе. Ты мяркуеш, мы не ведаем, што твая жонка піша ў тэлеграм-каналах? Мы ведаем усё. І хутка вы ў мяне разам тут будзеце стаяць (у кабінеце). Цяпер ты прыехаў у мой горад і смуту наводзіць не будзеш. Цябе і тваю сям'ю карміла гэтая рука (Лукашэнка), а ты пачаў грызці гэтую руку…» Усё гэта суправаджалася грубай нецэнзурнай лаянкай і пагрозамі. У той дзень мяне выпусцілі з РАУС. Цяпер мы з сям'ёй знаходзімся ў іншай краіне, ў вельмі цяжкім фінансавым становішчы. Будзем вельмі ўдзячныя падтрымцы, пакуль не аформім дакументы і не зможам працаўладкавацца.
Якая сума неабходна?
3100 € — аплата білетаў; аплата хостэла; прадукты харчавання; рэчы першай неабходнасці; сродкі на жыццё, пакуль не ўз'яднаемся з сям'ёй, не аформім дакументы і не працаўладкуемся; медыцынскія выдаткі.