За апошнія гады муж і жонка спазналі некалькі хваляў рэпрэсій. Уладзімір двойчы адбываў адміністрацыйныя арышты па 15 сутак, а таксама выплаціў штраф у 500 даляраў за ахвяраванні. Ніна двойчы аплаціла штраф – спачатку 800 еўра па ініцыятыве КДБ, затым яшчэ 500 даляраў па патрабаванні ГУБАЗіКу.
«Пасля штрафаў і сутак мы думалі, што ўсё скончылася, – гаворыць Уладзімір. – Але ў студзені 2025 года жонку зноў выклікалі на «размову» ў ГУБАЗіК, дзе аднавілі яе старыя перапіскі ў Telegram. Сілавік заявіў, што яны могуць трапляць пад артыкул 342 Крымінальнага кодэкса (арганізацыя і падрыхтоўка дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак, альбо актыўны ўдзел у іх), а прававую ацэнку перапіскам будзе даваць следчы. Увечары яны ўжо тэлефанавалі наконт мяне».
Пасля званкоў стала зразумела – выйсця няма. «Калі б мы не з'ехалі, цяпер бы сядзелі. Відавочна, што нават чарговая выплата «штрафаў» не дапамагла б. Наступным этапам была б крымінальная справа», – упэўнены Уладзімір.
На зборы спатрэбілася некалькі гадзін. Узялі самае неабходнае: некалькі змен адзення і абутку, зубныя шчоткі і ноўтбук. Наступным днём сям'я пакінула Віцебск. За пару гадзін да ад'езду сілавікі пачалі тэлефанаваць і Уладзіміру, патрабуючы, каб ён разам з жонкай з'явіўся ў ГУБАЗіК. Мужчына адказаў, што яны прыйдуць, але замест гэтага жонкі з дзіцём неадкладна пакінулі Беларусь.
Цяпер сям'я знаходзіцца ў Польшчы і падала дакументы на міжнародную абарону. Пакуль працэс ідзе, Уладзімір не можа працаваць, а сродкі сканчаюцца. «Мы пакінулі краіну з адным заплечнікам, – кажа Ніна. – Мы заўсёды дапамагалі іншым, калі маглі, але зараз апынуліся ў сітуацыі, калі без вашай падтрымкі нам не справіцца».
Сума збору
€2980
€1500 – арэнда жылля на тры месяцы,
€980 – харчаванне і дзіцячы садок для сына,
€500 – адзенне і базавыя бытавыя патрэбы.