Падзеі жніўня 2020 года ўсё яшчэ не пакідаюць мяне ў спакоі. Я апынуўся ў самай гарачай кропцы выпадкова, але атрымаў за ўвесь натоўп. 9 жніўня, пасля выбараў, я апынуўся на Фрунзенскай і рухаўся ў бок дома. На жаль, дайсці да хаты я не паспеў. Атрымаў чатыры агнястрэльныя раненні ў ногі. Мяркую, што стрэл быў зроблены з пампавіка. На жаль, зброю, з якой па мне стралялі, — не ўсталяваць, не даказаць тым больш. Стралялі практычна ва ўпор: акружылі і закідалі гранатамі. Аглушылі, збілі, прымусілі абцякаць крывёй цягам васьмі гадзін, стоячы на прабітых каленях у падвале.
Ці траціў я прытомнасць ад болю ці ад страты крыві? Не памятаю. Памятаю толькі тое, што некалькі гадзін я ўвогуле не адчуваў болю. Не чуў гукаў левым вухам. З гэтай праблемай я яшчэ не звяртаўся да лекара, але цяпер разумею, што музыка ў правым навушніку грае значна цішэй, чым у левым, і справа зусім не ў навушніках. Пасля шпіталізацыі я не мог хадзіць цягам месяца. Штодня сваімі сіламі і сіламі маіх бацькоў дабіраўся да дзіцячай паліклінікі, дзе хірург спрабаваў аказаць мне дапамогу. Звяртацца ў звычайныя шпіталі было страшна, ды і я быў на той момант непаўналетнім. Раны гнаіліся вельмі моцна. На сцягне куля дайшла да косткі і засела ў ёй. 15 дзён яны былі ў нагах, пакуль мы не звярнуліся ў «ЛАДЭ». Аперацыю ў дзіцячай паліклініцы зрабіць мне не маглі, бо баяліся закрануць артэрыю і не выратаваць маё жыццё.
Гэтыя тры месяцы пакутлівых аднаўленняў, пякельнага болю і моцнага страху таго, што мяне пасадзяць проста таму, што я ішоў, — не давалі мне задумацца аб сваім жыцці. Дык я не выходзіў на працу і страціў яе таму, што проста не мог самастойна перасоўвацца. Ездзіць у паліклініку даводзілася некалькі разоў у дзень, і на гэта патрабаваліся грошы. Аўтамабіля ў нас няма. Мы карысталіся таксі. Бінты, абязбольвальныя, мазі — гэта таксама грошы. Даводзілася пазычаць, бо працы не было. Усе патрэбы аплачвалі мае бацькі, яны стараліся з усіх сіл, шукалі грошы і ўвесь час мне дапамагалі. Цяпер я хачу дапамагчы бацькам і маральна дапамагчы сабе, бо пры выглядзе супрацоўнікаў я пачынаю панікаваць. Да гэтага часу ўнутры мяне — страх хадзіць у людных месцах падчас любых свят або масавых мерапрыемстваў. Думаю аб тым, што нават калі я звярнуся да псіхолага — лячэнне гэтай траўмы зойме вялікая колькасць часу.
Якая сума неабходна?
600 € — аплата медыцынскіх паслуг і пакрыццё фінансавых страт, учыненых падчас жнівеньскіх падзей.