Добры дзень!
Мяне клічуць Сяргей Коршун. Я нарадзіўся і вырас у горадзе Менску.
У 2020 годзе я адміністраваў тэлеграм-канал «Армія з народам». Была надзея, што сярод сілавікоў ёсць сумленныя і прыстойныя людзі, і ў іх атрымаецца аб'яднацца, каб супрацьстаяць рэжыму. Насамрэч такіх людзей знайшлося ня шмат, а мы былі занадта даверлівыя і наіўныя. Вельмі позна мы даведаліся, што ў нашай суполке знаходзіліся завербаваныя ГУБАЗ людзі.
Гэта прывяло да таго, што я быў арыштаваны з ужываннем сілы яшчэ да выбараў, у ліпені 2020 года. Больш за год я правёў у СІЗА на Валадарскага. амаль адразу атрымаў статус «экстрэміста», таму мяне паставілі на спецыяльны прафілактычны ўлік.
Каб вытрымаць гэты велізарны тэрмін, мне трэба было знайсці для сябе нейкі сэнс жыцця. Ведаючы, як турэмная сістэма знішчае людзей, я вырашыў дапамагаць тым, хто толькі прыбыў па палітычных артыкулах. Гэта была мая ўнутраная барацьба з рэжымам. Я арганізаваў «дарогу» па перадачы карэспандэнцыі – лісты і паштоўкі выходзілі «за перыметр» абыходзячы цэнзара і супрацоўнікаў адміністрацыі. Амаль год гэтая сістэма працавала, пакуль мяне не вылічылі.
Гэта каштавала мне 40 дзён у ШІЗА*. Паўтара месяца я правёў у адзіночнай камеры са шклом на дзверы, дзе няма матраца, не грэе батарэя і цэлы дзень гарыць жоўтая лямпачка. Акрамя таго, да мяне туды рэгулярна прыходзілі супрацоўнікі калоніі, спрабуючы мяне неяк закрануць ці прынізіць. Але я не шкадую ні пра што. Гэта была цана за сотні лістоў, без якіх у турме значна складаней вытрымліваць гэтыя нечалавечыя ўмовы.
Я выйшаў на волю 17 ліпеня 2024 года з прэвентыўным наглядам як злосны парушальнік рэжыму, а да майго статусу экстрэміста дадаўся яшчэ і статус тэрарыста. Дзякуючы гэтаму ў мяне на волі заставалася адчуванне, нібы я і не пакідаў турму: рэгулярныя начныя праверкі, кожны дзень, выдуманыя парушэнні, каб знайсці нагоду і вярнуць мяне ў калонію.
Нягледзячы на страх перад невядомасцю і безграшоўем, я быў вымушаны пакінуць Беларусь. Але праз маё фінансавае становішча я звяртаюся за дапамогай. Усе мае рахункі былі заблакаваныя, з'язджаў я практычна ні с чым. Асабістых рэчаў пасля турмы практычна не засталося, і няма магчымасці іх зараз набыць.
Па рашэнні суда ўся мая тэхніка была канфіскаваная. Акрамя таго, мне вельмі трэба прывесці сваё здароўе ў парадак, у мяне шмат псіхалагічных праблем, якія я не магу вырашыць без спецыялістаў. Пасля 4 гадоў турмы я выйшаў з вельмі расхістанай нервовай сістэмай, і да гэтага часу не магу цалкам аднавіцца.
У чужой краіне я асабліва адчуваю сваю адзіноту і каб адаптавацца, планую вывучыць польскую мову. Таксама планую запусціць праект «Я НЯ БЕГЛЫ», дзе думаю асвятляць усё тое, што адбываецца з эмігрантамі тут за мяжой. На ўсё гэта патрэбны грошы, якіх у мяне няма.
Розумам і сэрцам я па-ранейшаму ў 2020 годзе. Нягледзячы на ўвесь жах, што прайшоў, я яшчэ веру ў нашу салідарнасць. Я не ведаю, што са мной будзе заўтра. Але я вельмі спадзяюся, што гады, праведзеныя ў турме, не прапалі. Што мяне памятаюць, шануюць і не кінуць на абочыне дарогі.
*ШІЗА (штрафны ізалятар) у беларускай турме – гэта памяшканне, куды зняволеныя могуць быць змешчаныя за розныя парушэнні турэмнага рэжыму. Гэта своеасаблівая форма пакарання ўнутры турмы, якая прымяняецца да тых, хто парушае дысцыпліну або правілы, устаноўленыя адміністрацыяй. Заўвага BYSO
Сума збору
€3000
€1800 – арэнда жылля на тры месяцы + залог
€600 – адзенне і абутак па сезоне, прадметы гігіены і першай неабходнасці
€600 – курсы польскай мовы, каб адаптавацца ў Польшчы