Мяне клічуць Алег Дабрыднеў. Я з Касцюковічаў, зараз мне 19 гадоў. У 2021 годзе, калі мне споўнілася 15, мяне арыштавалі ўпершыню, Свой 17-ты дзень нараджэння ў лістападзе 2022 года я сустракаў у камеры на Акрэсціна, потым атрымаў тэрмін: тры з паловай гады пазбаўлення волі спачатку ў выхаваўчай калоніі для непаўналетніх, затым у «дарослай» ВК-2 у Бабруйску.
Прычына, па якой я стаў палітвязнем, простая: я быў стваральнікам і кіраўніком тэлеграм-чата, удзельнічаў у пратэстнай дзейнасці, вёў тыкток з палітычным кантэнтам.
У 2020 годзе я ўбачыў, як дзяржава нас кінула спачатку ў каранавірус, а потым паспрабавала падмануць на выбарах. Рабіў што мог: вёў тыкток аб пратэстах, зрываў чырвона-зялёныя сцягі, пісаў на смеццевых баках «3% — лукашэнка, сыходзь». Упершыню мяне затрымалі ў 2021 годзе. Завялі крымінальную справу па 341 ст. КК, далі паўгода абмежавання волі пад наглядам. Я не перастаў займацца пратэстнай дзейнасцю і ў 2022-м мяне арыштавалі за стварэнне і адміністраванне тэлеграм-канала «Саюз беларускага нацыянальнага шчыта». Затрымліваў ГУБАЗіК. Спачатку мяне білі пры затрыманні, пакуль тры гадзіны везлі ў ІЧУ, спыняліся і білі зноў. Да суда ў СІЗА я правёў каля года.
Спачатку я патрапіў у калонію для непаўналетніх. Там мяне білі амаль заўсёды па сакрэтным распараджэнні адміністрацыі, а за месяц да пераводу ў «дарослую» калонію збівалі да трох разоў у дзень. У «дарослую» ВК-2 я патрапіў у карцэр на другі дзень — за зносіны з «палітычнымі». Сумарна правёў у ШІЗА сто дваццаць дзевяць сутак, каля ста з іх — у 2024-2025 гадах.
Яшчэ да вызвалення да мяне прыязджалі з КДБ. Пагражалі тым, што ў іх ёсць новыя матэрыялы на мяне і, калі «нікога не здам, рука ў іх не завагаецца». На развітанне сказалі, што «У краіне табе жыцця не будзе: ні працы, нічога».
26 чэрвеня 2025 года я выйшаў на волю. Адразу прызначылі прэвентыўны нагляд на паўтара гады і далечы зразумець: крок у бок — новая крымінальная. Так я пратрымаўся тры месяцы, але навіны і візіты «па лініі таварышаў у цывільным» ясна паказалі: жыць ціха не атрымаецца.
Сабраў заплечнік і з'ехаў у Польшчу. Цяпер я падаю дакументы на міжнародную абарону. Некалькі месяцаў легальна працаваць усё роўна нельга. Мне 19, бацькоў і сваякоў тут няма, мне трэба зняць пакой, купіць цёплае адзенне на зіму, пратрымацца, пакуль афармляю статус і шукаю законныя спосабы зарабляць. Я вельмі разлічваю на вашую салідарнасць. Жадаю ўстаць на ногі, вывучыць мову, уладкавацца і жыць. Каб замацавацца і застацца на плаву, мне патрэбна мінімальная падтрымка на бліжэйшыя 2-3 месяцы.
Сума збору
€1850
€ 900 — арэнда жылля
€ 300 — цёплае адзенне і абутак на зіму
€450 — харчаванне, праезд, сувязь
€200 — здароўе і непрадбачаныя выдаткі