Беларуска з сынам эвакуіравалася ў Польшчу і адразу пачала працаваць, але перажытае ў Беларусі і вымушаны пераезд справакавалі дэпрэсію, з якой ёй даводзіцца змагацца. Цяпер яна праходзіць тэрапію і мае патрэбу ў дапамозе.
Юлія Ганецкая працавала ветэрынарным урачом у Мінску і выхоўвала сына. У жніўні 2020 года яна выйшла «пратэставаць супраць рэжыму, які скраў у нас галасы». Дзяўчына ўдзельнічала ў мірных маршах, патрапіла ў поле зроку сілавікоў, якія вылічылі яе па фатаграфіях у Instagram. У выніку на яе склалі два пратаколы па арт. 23.34 КаАП РБ (удзел у несанкцыянаваных мерапрыемствах).
«Мне пашанцавала, што з улікам статусу маці-адзіночкі і характарыстык з працы суд прызначыў штрафы, – успамінае Юлія. – Але ў 2021 годзе арыштавалі сяброўку, якую таксама вылічылі па тых самых фатаграфіях у Інстаграме».
Прыкладна тады ж яна заўважыла прыкметы дэпрэсіі і стала наведваць псіхолага. Знаёмыя, бацькі арыштаванай сяброўкі і псіхолаг параілі ёй з'ехаць з Беларусі. Мінчанка звярнулася па эвакуацыю ў BYSOL і зімой 2022 года пераехала ў Польшчу, дзе атрымала міжнародную абарону.
Амаль адразу вярнулася да прафесіі ветэрынарнага ўрача і занялася валанцёрствам. «Пачала працаваць літаральна з другога тыдня, не ведаючы мовы, – распавядае Юлія. – Як аказалася пазней, гэта была памылка, якая скончылася выгараннем». На фоне пераезду і падзей у Беларусі вярнулася дэпрэсія: спачатку спрабавала трымацца і працаваць, але пасля парады псіхатэрапеўта пагадзілася на курс лячэння.
Нягледзячы на эміграцыю, сілавікі ў Беларусі працягвалі шукаць Юлію. «Калі я даведалася, што па месцы прапіскі прыходзілі восем мужчын з аўтаматамі і шукалі мяне, гэта не дадало аптымізму і душэўнай раўнавагі», – успамінае яна.
Тэрапія дала эфект, дзяўчына хутка вярнулася да жыцця і працы, але на пачатку 2025 года адбыўся новы цяжкі рэцыдыў, за ім лячэнне і рэабілітацыя.
«У пачатку гэтага года мяне накрыла новая наймацнейшая дэпрэсія, –- распавядае беларуска. – Лячыць яе прыйшлося медыкаментамі. Тры прэпараты запар не падыходзілі: месяц за месяцам я літаральна не магла падняцца праз пабочныя эфекты».
З лютага 2025 года Юлія афіцыйна не працуе, знаходзіцца на працяглым бальнічным. На момант звароту ў BYSOL яна праходзіць рэабілітацыю, якая скончыцца ў студзені 2026 года. Апошнія два месяцы Юлія не атрымлівае выплаты з ZUS. Сваю бытавую сітуацыю яна апісвае так: «Я жыву на 10 злотых за дзень з сынам-падлеткам і хатнімі жывёламі. У мэтах бяспекі са сваякамі ў Беларусі амаль не маю зносін, асабліва пасля прыходу да бацькоў сілавікоў». Цяпер дзяўчына працягвае валанцёрыць, але не працуе і засяроджваецца на аднаўленні здароўя і падтрыманні побыту. Праз дыягназ і лячэнне зарабляць на жыццё яна не ў стане.
«Цяпер мне патрэбна падтрымка: без яе я не выкарабкаюся, і мяне зноў накрые яшчэ мацней, – падкрэслівае Юлія. – Я ніколі не звярталася за дапамогай, хоць сама пастаянна дапамагала людзям, якія маюць у ёй патрэбу. Думала, што маё становішча не самае адчайнае. Але зараз нам трэба некалькі месяцаў аплачваць жыллё, мінімальныя выдаткі на харчаванне, побыт і маю тэрапію».
Сума збору
€2000
€1150 – арэнда жылля і камунальныя да заканчэння лячэння
€850 – прадукты лекі, праезд, сувязь да заканчэння лячэння