Добры дзень!
Нягледзячы на тое, што я зараз знаходжуся ў Польшчы ў бяспецы, я ўвесь час шыфруюся і не выступаю публічна праз жонку. Яна знаходзіцца ў Беларусі, таму я не магу раскрыць сваё імя (імя героя ёсць у BYSOL). У мяне ўсё яшчэ недастаткова грошай і няма нармальнага жытла, таму я не магу вывезці жонку.
Калі ў 2020 годзе пачаліся мірныя пратэсты, я аб'явіў забастоўку, падаўшы адпаведную заяву на сваім прадпрыемстве. Калегі падтрымалі мяне вельмі стрымана, баючыся наступстваў. Адміністрацыя на маю аб'яву забастоўкі рэагавала па-рознаму: спачатку не прымалі заяву, потым угаворвалі мяне яе забраць, а пазней перайшлі да пагроз у мой адрас. У выніку ўсё скончылася звальненнем.
Застаўшыся без працы, я стараўся прымаць удзел ва ўсіх акцыях і маршах за сябе, за жонку і за дзяцей. Я верыў, што трэба даціскаць і не змяншаць абароты. Пасля першай хвалі арыштаў і звальненняў людзей, разам з жонкай мы збіралі прадукты харчавання для пацярпелых і развозілі на адрасы. Пакуль было бяспечна, дапамагалі пацярпелым грашыма: папаўнялі баланс тэлефона, пераводзілі грошы на карты сем'ям першых асуджаных. Я вырабляў бчб-налепкі і распаўсюджваў іх уздоўж «замацаванай» за мной вуліцай. Іх рэгулярна знішчалі, таму паўтараць расклейку даводзілася часта.
Аднойчы мне з часткай былых калегаў нават удалося арганізавацца і правесці пікет у падтрымку дэмакратычных сіл. Аднак рэпрэсіі ў дачыненні да актыўных грамадзян толькі ўзмацняліся. Я вырашыў не рызыкаваць сваёй свабодай і з'ехаў з Беларусі ў Польшчу.
Адразу ў Польшчы знайсці працу не ўдалося, таму я накіраваўся да знаёмых у Чэхію, дзе паўлегальна жыў і працаваў. З іх дапамогай я паспрабаваў легалізавацца ў Чэхіі, сабраў і падаў усе неабходныя дакумэнты ў аддзел міграцыі. Але тут пачалася вайна і легалізацыя ў Чэхіі для беларусаў па працы прыпынілася.
Акрамя таго, распачатая вайна паставіла перада мной цэль выцягнуць з Беларусі малодшага сына, каб ён не патрапіў у войска. Яму тады яшчэ не было 18 год. Адзінай магчымасцю выехаць з краіны для яго было паступленне ў ВНУ за мяжой. Сын паступіў ва ўніверсітэт ва Ўроцлаве на аддзяленне інфарматыкі, дзе зараз і вучыцца. А ў гэты час на хатні адрас у Беларусі яму ўжо актыўна носяць позвы і тэлефануюць з ваенкамата.
Пакуль дзейнічала мая польская віза, я працаваў у знаёмых, я спакойна аплачваў вучобу сына, рабіў данаты да ПКК, ВСУ, BYSOL. У пачатку кастрычніка, калі віза скончылася, я падаўся на міжнародную абарону ў Польшчы. І з гэтага моманту я сутыкнуўся з фінансавымі цяжкасцямі.
Афіцыйна я не маю права працаваць і гэта вельмі ўплывае на маё матэрыяльнае становішча. Апошнія мае зберажэнні пайшлі на аплату вучобы сына. Мяне раздражняе ўласная бескарыснасць і безграшоўе, калі я ў стане фінансава зачыняць толькі самы мінімум. Адчуваю сваю віну, што не магу падтрымаць сына. І пакуль няма рашэння аб міжнароднай абароне ў Польшчы, маё знаходжанне тут няпэўнае і ненадзейнае.
Я прашу дапамагчы мне аплаціць пражыванне сына ў інтэрнаце, пакуль я чакаю рашэння на атрыманне міжнароднай абароны. За сваё жыллё я разлічваюся сам, зарабляючы невялікімі падпрацоўкамі. Але на аплату інтэрната сына, на харчаванне і простыя бытавыя запатрабаванні ўжо нічога не застаецца.
Я буду вельмі ўдзячны вам за любы данат!
Сума збору
€2000
€1300 – аплата інтэрната сына за паўгады (каля €220 у месяц)
€700 – выдаткі на харчаванне, сувязь і бытавыя патрэбы мне і сыну