Разам з маёй жонкай у жніўні 2020 года мы прыйшлі на выбарчы ўчастак і прагаласавалі за абранага намі кандыдата — Ціханаўскую С.Г. Пасля абвяшчэння вынікаў выбараў мы выйшлі на пратэст разам з іншымі беларусамі. Пасля мы дамовіліся з жонкай, што адзін з членаў нашай сям'і павінен заставацца дома. Паколькі ў сетку былі выкладзеныя фатаграфіі і відэа з пацярпелымі ад рук сілавікоў мірных пратэстоўцаў, асабліва мужчын, — жонка настаяла на тым, што ў пратэсных акцыях будзе прымаць удзел яна. Аднак, у далейшым, я ўсё ж такі прыняў удзел у Маршы новай Беларусі.
На маршы, як і многія іншыя ўдзельнікі, мая жонка рабіла фатаграфіі гэтай гістарычнай падзеі, што пасля згуляла супраць нас. 20.09.2020 г. на Маршы Справядлівасці маю жонку затрымалі і прывезлі ў Заводское РУУС г. Менска. Маю жонку перавезлі ў ЦІП на Акрэсціна чакаць суда. 21.09.2020 г. яна была асуджаная на 9 сутак адміністрацыйнага арышту. Напярэдадні затрымання мая жонка скінула ўсе фота з тэлефона на кампутар сваёй мамы, і ў сувязі з арыштам забылася на іх існаванне.
Затрыманне маёй жонкі ў 2020 г. стала падставай візіту сілавых структур да маёй цешчы з «прафілактычнай гутаркай». З прычыны гутаркі быў зроблены ператрус і вывучэнне інфармацыі на электронных носьбітах. Жорсткі дыск быў канфіскаваны і канфіскаваны. 03.12.2021 г. па рэкамендацыі блізкіх і сяброў жонка пакінула краіну. Двойчы да пачатку вайны ва Ўкраіне я ездзіў да яе ў Кіеў.
У кватэру, дзе я пражываў, прыйшлі невядомыя і затрымалі мяне. Адразу мяне адвезлі на базу ГУБАЗіКа, ў кабінетах паўсюль былі сімвалы “V”, “Z”, а таксама георгіеўскія стужкі. Там пад ціскам я напісаў яўку і з мной запісалі «пакаяльнае» відэа. Пасля допыту мяне адвезлі ў Першамайскае РУУС г. Менска. Я правёў там суткі і там жа адбыўся суд. Мне далі 15 сутак па адміністратыўным артыкуле 19.11. Пасля суда мяне перавезлі ў ЦІП на Акрэсціна.
Потым была затрымана сястра маёй жонкі. 27.05.2022 г. мяне як абвінавачанага ўжо па арт. 342 ч.1 перавялі ў ІЧУ на Акрэсціна. У ІЧУ я правёў 10 сутак. Сядзеў я ў карцэры, разлічаным на 1 чалавека ў кампаніі 9 хлопцаў, якім было прад'яўлена тое самае абвінавачанне, што і мне. 06.06.2022 г. мне ўручылі пастанову аб этапаванні ў СІЗА №1 г. Мінска. У ноч з 6 на 7 чэрвеня мяне перавезлі на «Валадарку».
11.08.2022 г. асудзілі сястру маёй жонкі і далі ёй 3 гады абмежавання волі без накіравання ў папраўчую ўстанову адкрытага тыпу і вызвалілі ў зале суда.
Мне таксама абвясцілі прысуд: 2,5 гады абмежавання волі без накіравання і вызвалілі. Да майго выхаду ў жонкі быў план па пераездзе ў Польшчу.
Цяпер, праз 2 тыдні пасля прыезду, я ўжо знайшоў працу па спецыяльнасці, з такімі ж беларусамі, як і я. За час нашага зняволення і выезду была выдаткавана каласальная сума грошай: на ўтрыманне ў СІЗА, на адвакатаў і ўсе перамяшчэнні. І нам неабходная дапамога, бо не толькі ўсе нашыя зберажэнні былі выдаткаваныя, але і наша сям'я ўлезла ў даўгі, каб усё гэта аплаціць. Будзем удзячныя любой дапамозе.
Якая сума неабходна?
1550 € — частковае пакрыццё запазычанасцяў; сродкі на першы час у новым месцы пражывання.