Добры дзень! Мяне завуць Дзмітрый Шувалаў. Я былы палітвязень, бацька двух цудоўных дзяцей. У 2020 годзе падтрымаў пратэсты супраць фальсіфікацыі прэзідэнцкіх выбараў, хадзіў на мірныя маршы. Па шчаслівай выпадковасці мяне тады не затрымалі.
Калі ў 2022 годзе Расея ўварвалася ва Ўкраіну, я вельмі перажываў. Глядзеў навіны аб тым, што адбываецца, хаця Telegram-каналы былі прызнаныя экстрэмісцкімі ў Беларусі. Падтрымліваў Украіну, адкрыта выказваў сваё меркаванне ў адносінах да вайны, стараўся пераканаць навакольных. Я жыў недалёка ад аэрадрома ў Баранавічах і яшчэ да ўварвання заўважаў там незвычайна шмат расейскай авіяцыі, пісаў пра гэта ў чат-бот NEXTA. Пасля пачатку поўнамаштабнай вайны таксама дасылаў фота і відэа з тэхнікай на аэрадроме.
У чэрвені 2022 года мяне затрымалі з-за актыўнасці ў 2020-м. Атрымаўшы доступ да тэлефона, яны знайшлі не толькі пацвярджэнне ўдзелу ў маршах, але і перапіску ў чат-боте NEXTA. Мяне абвінавацілі ў «садзейнічанні экстрэмісцкай дзейнасці» і пасля скаралі на 2,5 гады калоніі.
У зняволенні ў мяне пачаліся праблемы са здароўем, узніклі болі ў вобласці тазасцегнавога сустава. Ніякага абследавання не было, ні тым больш лячэння. Толькі пасля вызвалення зрабіў здымак, і аказалася, што ў мяне дысплазія тазасцегнавога сустава.
Дома ў мяне засталася жонка з двума дзецьмі. Яна была ў дэкрэце з дачкой, сродкаў катастрафічна не хапала, даводзілася прасіць дапамогі ў выглядзе прадуктаў ад INeedHelpBy. Яе цягалі на допыты, пагражалі. Сын таксама вельмі перажываў, сумаваў, увесь час успамінаў пра мяне. Ён пайшоў у першы клас без мяне, і расказваў, што хлопцы не верылі, што ў яго ёсць тата.
Калі я вызваліўся, ціск на нас не скончыўся. Праз тры тыдні мяне зноў затрымалі і пасадзілі на 15 сутак за «экстрэмізм». Пасля гэтага мы канчаткова вырашылі з'язджаць. Стала зразумела, што жыць спакойна не дадуць, кожны дзень быў у стрэсе і страху. Мы баяліся любога званка, кожнай машыны, якая праязджае, нікому не давяралі.
Некалькі тыдняў таму мы ўсе разам выехалі з Беларусі. Узялі з сабой дзве валізкі самага неабходнага (у асноўным гэта дзіцячае адзенне, лекі, крыху нашых рэчаў) і паехалі. Дабіраліся да Літвы праз некалькі краін, з перасадкамі, у выніку апынуліся ў Вільні (дзякуй камандзе эвакуацыі BYSOL). Увесь гэты час старэйшы сын думаў, што мы едзем вандраваць. Але калі яму ўсё растлумачылі, ён плакаў, што не ўбачыць больш прадзеда, сяброў, бабулю. Малодшая дачка не надта разумее, што адбываецца, ёй тры годзікі.
Цяпер мы жывём у шэлтары, шукаем кватэру, думаем, як і што рабіць далей. Жадаем знайсці жыллё, працу, уладкаваць дзяцей у садок і школу і наладзіць далейшае жыццё. Вашая дапамога вельмі дапаможа нам устаць на ногі ў новай краіне.
Дзякуй!
Сума збору
€5000
€2000 – арэнда кватэры на тры месяцы,
€1000 – купля рэчаў на ўсю сям'ю і для школы,
€1000 – прадукты і бытавыя выдаткі на тры месяцы,
€1000 – выдаткі на лекараў для ўсёй сям'і (у жонкі з-за стрэсаў пачаліся праблемы са слыхам, дзеці часта хварэюць).