Дзень добры! Мы – сям'я Котавых: я, Дзяніс Котаў, мая жонка Святлана і двое нашых выдатных сыноў – 14-гадовы Ілля і 6-гадовы Мілан.
Да нядаўняга часу мы жылі ў Магілёве, спакойна вялі побыт, працавалі і выхоўвалі нашых дзяцей. У 2020 годзе, будучы нязгодным з вынікамі выбараў і працуючы на Беларускай чыгунцы, я выйшаў з прафсаюза прадпрыемства, а таксама ўдзельнічаў у некалькіх мірных мітынгах у Менску. Такім чынам я выказваў сваю грамадзянскую пазіцыю па тэме таго, што адбываецца ў краіне. Тады я меркаваў, што мірна казаць аб праблемах і спакойна шукаць шляхі іх вырашэння – гэта нармальна.
Бяда ў нашу сям'ю прыйшла раптоўна. На пачатку гэтага года, 8 студзеня, мяне і некалькіх маіх калегаў на працоўным месцы затрымалі супрацоўнікі КДБ. Двое сутак мая жонка не ведала, дзе я знаходжуся. Складалася адчуванне, што супрацоўнікі праваахоўных органаў наўмысна хавалі ад яе гэтую інфармацыю. Судзілі мяне па артыкуле 19.11 КаАП (арт. 19.11 КаАП РБ – распаўсюджванне інфармацыйнай прадукцыі, якая змяшчае заклікі да экстрэмісцкай дзейнасці) і далі 15 сутак адміністрацыйнага арышту.
Людзі, асуджаныя па палітычных артыкулах, знаходзяцца ў ІЧУ у жудасных, нечалавечых умовах. Са мной было знята «пакаяльнае» відэа, якое пасля транслявалася на канале Беларусь 4.
Праз тыдзень пасля адбыцця пакарання я быў звольнены з працы, маючы стаж 21 год на чыгунцы.
Але і гэтага ім падалося замала. 5 сакавіка нас з жонкай і яшчэ некалькімі калегамі затрымалі супрацоўнікі ГУБАЗіК і распачалі крымінальную справу па ч. 1 арт. 342 (арт. 342 КК РБ – арганізацыя і падрыхтоўка дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак). Такім чынам мы патрапілі ў СІЗА на доўгія 3 з паловай месяцы, пакінуўшы нашых дзяцей на апецы хворай бабулі. 13 чэрвеня нас асудзілі і далі мне 2,5 гады «хіміі з накіраваннем», а жонцы 2 гады хатняй «хіміі»*.
Было вельмі складана прыняць рашэнне пакінуць родны дом. Пры дапамозе BYSOL нам удалося з'ехаць у іншую краіну. І цяпер нам давядзецца будаваць жыццё нанова.
Крыўдна ўсведамляць, што сваёй краіне мы сталі непажаданымі. Спадзяюся, што на новым месцы мы здабудзем спакой, стабільнасць і ўпэўненасць у заўтрашнім дні.
Мы просім дапамогі на першы час, каб умацавацца, стаць на ногі, сацыялізавацца, уладкаваць дзяцей і самім пачаць працаваць.
Існуе 2 віды «хіміі»: хатняя і звычайная.
«Хатняя хімія» — гэта від пакарання, калі асуджаны застаецца на волі, але з абмежаваннямі. У асуджанага ёсць графік як для працы, так і для асабістых спраў, у тым ліку паход у краму або выкід смецця. З праверкай міліцыянты могуць прыходзіць штодня і ў любы час.
«Звычайная хімія» — гэта від пакарання, калі асуджанага адпраўляюць у папраўчую ўстанову адкрытага тыпу. Людзі жывуць у карпусах, падобных да інтэрнатаў. Яны знаходзяцца пад пастаянным наглядам і абавязаны выконваць правілы ўнутранага распарадку, пры гэтым плацяць за пражыванне, купляюць ежу за свой рахунак, самі рыхтуюць, пяруць і прыбіраюць. Пры гэтым усе асуджаныя абавязаны працаваць, часта іх накіроўваюць на нізкакваліфікаваную і малааплатную працу.
Заўвага BYSOL
Сума збору
€4450
€2500 – арэнда жылля для сям'і з аплатай камунальных выдаткаў на 3 месяцы + заклад
€1600 – іншыя выдаткі на бліжэйшыя 3 месяцы пакуль у пошуку працы
€350 – сабраць дваіх дзяцей у школу, адзін з іх першакласнік