o
Аляксандр правёў тры тыдні ў лесе, хаваючыся ад сілавікоў, перш чым служба BYSOL дапамагла яму выбрацца з краіны. Цяпер ён з сям'ёй у Польшчы, чакае рашэння па абароне і мае патрэбу ў падтрымцы, каб пачаць жыццё з нуля.
«Я працаваў бляхаром у прыватнай фірме. Калі пачалася перадвыбарчая кампанія 2020 года, хадзіў на пікеты па зборы подпісаў, пасля – на маршы. Часта бываў на «Плошчы Перамен» і ведаў Рамана Бандарэнку па двары, але нармальна пагутарыць не паспелі. Мяне забралі на першыя «содні», а праз тыдзень Ромы не стала. Мы разышліся з ім на тыдзень».
Увосень 2020-га Аляксандра затрымалі супрацоўнікі КДБ і адправілі на 15 содняў. Пасля гэтага яго яшчэ не раз выклікалі «на гутаркі»: «правяралі на паліграфе па справе аб разбітым вакне ў нейкага суддзі або следчага», – успамінае ён.
«Сілавікі мяне асабліва не чапалі, але ўвесь час нагадвалі: «мы побач, мы бачым, мы памятаем», – дзеліцца Аляксандр. – Праз цікавасць органаў апекі да майго сына я вывез яго і былую жонку за мяжу».
У студзені 2025 года да яго на працу прыйшлі супрацоўнікі ГУБАЗіК і адвезлі ў Першамайскі РУУС. Затым былі 10 «пракурорскіх» содняў у ІЧУ: карцэр без ложка і рэчаў, у камеры па 8-12 чалавек. Пасля мужчыну этапавалі ў турму ў Калядзічах, дзе ён правёў два месяцы да суда. Прысуд – два з паловай гады «хатняй хіміі» па ч. 1 арт. 342 КК РБ (актыўны ўдзел у дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак).
«Інспектар з парога сказала, што ў яе я сяду ў любым выпадку, – успамінае Аляксандр. – Два парушэнні, і ўсё».
Пасля першага парушэння яму памылкова далі толькі 5 содняў і накіравалі ў ІЧУ ў блок, дзе сядзелі прысуджаныя да «хіміі» з абмежаваннем волі. «На выхадзе начальнік ІЧУ, калі ўбачыў маю справу, мацюкаў падначаленых за тое, што мяне, «змагара», адправілі ў звычайную камеру, – кажа Аляксандр. – Прыгразіў «нечалавечымі ўмовамі» і распарадзіўся пазначыць маё прозвішча на выпадак вяртання».
Другое парушэнне адбылося праз пяціхвіліннае спазненне дадому. Інспектар тэлефанаваў і патрабаваў з'явіцца, папярэдзіўшы, што ў адваротным выпадку яго даставяць сілай. Аляксандр вырашыў не вяртацца ў ІЧУ і сышоў у падполле.
«Тры тыдні я жыў у лесе, – успамінае ён. – Шчыра, надзеі ўжо не было, рыхтаваўся да горшага. Але мяне вывезла служба эвакуацыі BYSOL. З'язджаў без рэчаў і грошай: я сірата, прасіць дапамогі няма ў каго, сябры ўжо былі ў ЕЗ».
У канцы жніўня ён апынуўся ў Літве, потым пераехаў у Польшчу, дзе ўжо жыла яго грамадзянская жонка з сынам. Аляксандр падаў дакументы на падаванне міжнароднай абароны, але разгляд зацягваецца да сакавіка 2026 года, а працаваць афіцыйна ён пакуль не можа. Ужо па прыездзе ў Польшчу ад жонкі даведаўся аб уключэнні ў «экстрэмісцкі» спіс.
«Жыву акуратна, трымаюся як магу, але стартаваў літаральна з нуля, — кажа Аляксандр. – Важна ўстаць на ногі законна і спакойна – каб проста працаваць і жыць побач з сям'ёй».
Цяпер яму патрэбна падтрымка, каб аплаціць арэнду жылля, купіць адзенне, прадметы першай неабходнасці і ежу. «Маю патрэбу ў самых базавых рэчах і буду ўдзячны кожнаму еўра».
Сума збору
€1950
€1000 – арэнда жылля на 2 месяцы
€500 – выдаткі на ежу
€450 – адзенне і рэчы першай неабходнасці